نشاند بر مژه اشک ز هم گسستهٔ ما را

تحیرکه به این رنگ بست دستهٔ ما را؟

هزار آبله دادیم عرض لیک چه حاصل

فلک فکند به پاکار دست بستهٔ ما را

کسی به ضبط نفس چون سحرچه سحرفروشد

رهاکنید غبار عنان گسستهٔ ما را

به سیر باغ مرو چون نماند فصل جوانی

چمن چه دسته کند رنگهای جستهٔ مارا

زبان به کام خموش است ازشکایت یاران

به پیش کس مگشایید زخم بستهٔ ما را

هجوم ناله نشسته است در غبار ضعیفی

برآورند ز بالین پر شکستهٔ ما را

سراغ نقش قدم بیدل از هوا نکندکس

زخاک جوسردر زیرپا نشستهٔ ما را